گاهنوشته هایم

شعر من گر چه در لفافه گوید سخن لیک نگوید با کسی در این وادی به جنگ  شعر من سروده  ی دل بی طاقت است تقدیم بی انکه با هنر است گرچه مخاطب ندارد بطور خاص لیکن جان میخاهدش بطور اخص شعر من احساس من شعر من آمیخته در جان من حرف ها دارد این سروده ها گاها بیا با این ترانه ها سخن از طعنه زدن بیخود است شعر و سخن از برای بی هنر بیخود است روح و جانم دیگر حس نوشتن ندارد شعرهایم دیگر رنگ و بویی ندارد گاهنوشته هایم ...

من صدای پای دوست را از دور دست ها شنیده ام  من ارام ارام صدای هروله از دور امدنش را شنیده ام  او را حس کرده ام  صدای پای دوست  من گاه گاهی دیدار او را به دلم نوید داده ام  من خوشه های انگور را در زیبایی او دیده ام  من سیب را در خواب با او دیده ام  من سبو و می و جام زیبا را در او دیده ام  صدای پای دوست  من شب را هنگام خواب با او دیده ام  من سپیده صبح را در او و با او دیده ام  صدای پای دوست  من تمام خوبی ها را در او دیده ام  من مهربانی ها را در او دیده ام  او صدایی رساتر از هر ازادی و رندانگیست  او ارمانی ترین ادم در در دنیای مردگی هاست  صدای پای دوست  گاهنوشته هایم ...

زندگی پرواز من در باد خاطره هاست  زندگی فصل خوش بیداری ادمهاست  زندگی چرایی تمام فصلهای ادمهاست  زندگی شاید فراتر از رویای ما ادم هاست  زندگی گاهی به گذشته ها رفتناست  زندگی شاید نگاه  به رویای اینده ما ادم هاست  زندگی شریان قلبهای ارام و روحبخش جانهاست  زندگی شاید گذر رودها تا به دریاهاست  زندگی شاید تاریخچه ما ادم هاست  زندگی گاهی لبخندهای شیرین به مثابه دریاهاست  زندگی پلی به وسعت وصل کردن هاست  زندگی درگاهی از تماشای خداست.  گاهنوشته هایم ...

زندگی شاید فرداهای آمدن هاییواشکی باشد

زندگی فراموشی در کوچه باغ یادهاست

زندگی آمدن ها و رفتن های گذشته هاست

زندگی فصل زیبایی ها برگ هاست

زندگی شاید ترنم قطرات بر روی شاخه های درختان است

زندگی شکوفه های سبز بهاریست

زندگی آب ترین ترانه های خداییست

زندگی شاید گاهی غوطه ور شدن در فاصله هاست

زندگی آغوش مهر و محبت هاست.

گاهنوشته هایم ...

در عالم غیب چ دانیم ک همه بی سر و پا مانیم در وحشت دل چ دانیم که همه فرهادگانیم گوییم خلق را چ شده است در این های و هوی زمان گویند خاموش پ سکوت بر لسان گویم بر در خانه ات گذرها کرده ام گوید گذر دلهای زیادی بر در خانه ام دیده ام گوییم همه بر یک ملک از جهانیم گویند ما تافته جدا بافته ایم من از همه چشم بریده ام تو حزین دار که گلوها بریده ام حال ها اینروزا خوش نیست شاعری لازمست جان ها اینروزا جان نیست مهربانی لازمست   گاهنوشته هایم ...

نفس هایم میگیرد در هوای آلوده ی شهر بغض ها دارد این گلوی خفته در آشفته بازار شهر فریاد رهایی اگر چه دیگر به سکوت معنا شود گاه سر به فلک میکشد نگاه ها وقتی که بی معنا میشود دنیای ما دلهره ایی جدید را به مردمانش کرده است سر را اگر چه بر زبانها جاری کرده است بی بهانه گاه گام در ره بیداری پیدا و پنهان یار نهاده است لباهنگ ونماهنگ ما همچون دهل از دور خوش است صدای پای دوست از برای چه خوش است گویی ذکر هفته با نام اوست دیدار من نه اینکه فقط برای اوست قاضی بامداد سحرگاهان شدم خیز و پیچ و غم با یاران شدم  مرا دیداری در ره دوست مانده است  چشمانم خیس آب از رفتن او گشته گاهنوشته هایم ...

در گوش من صدای خاطراتی تلخ گذر میکند

در یاد من واژه های درد الود خطور میکند

می ازارد دلم را 

من سکوت سهمگینی را گویم

که صدایش تا بیکران ها فریاد کند

خستگی در صدایم ،بغض ها را صدا میکند

به ستوه آمده است این گلوی خسته...

گاهنوشته هایم ...

گاهی خیالت پر پرواز پرنده ها میشود

گاهی سکوتت هزاران بغض نهانی دارد

گاهی اشکها و لبخندهایت صدای اسمانی 

گاهی درونت وجود شعله هایی آتشی

گاهی وجودت سکوتی به پهنه دریایی

گاهی فریادهات عین سکوت در تنهایی

گاهی بهانه هایم از سر خوشی های رهایی

گاهی نگاهایت رساتر از فریادهای زمینی

گاهی ... نگاهی

گاهنوشته هایم ...

پنجره را باز کن می دمد هوای زیبایی

محو تماشای اینهمه زیبایی

فصل زرد و رنگ خزان آمده

فصل برگهای ریخته بر زمین آمده

دلها نیز رنگی دگر شد

حال و هوایمان ابری شد

بر زمین رنگ زرد و دلهای ریخته

ابری شده هوای مه آلود دلها

گاهنوشته هایم ...

پاییز حال و هوایی دیگر شدن پاییز فصل ارباب رنگها پاییز ریزش برگ های خسته فصل دنیای حال و هوای دوباره حس بودن را  حس زیبایی خبقت را رنگین کمان برگ درختان با رنگدانه ی زردش پاییز طبیعت را فصل خوش آب و هوای رنگ را حس قشنگ عاشقانه های مردم پاییز خزان،دلهای لرزان فصل درختانی با برگهای زیبا ریختن از شاخسار ها فصل پاییز خدا گاهنوشته هایم ...

نگاه سرد شقایق ها پرپر میکند ز رخسار دیدن یار دیگر خبر نمیکند نگاه سرد دل را دلزده میکند بر تار و پود هستی رخنه میکند زلف پرشانش بر دیدگان سردی کند اخم هایش از دور ویرانه میکند من تمنای دیدار او کنم او حال پریشان خود را سر کند نگاه سرد چهره را بیمار کند جان تازه تو را از خوبی به در کند نگاه سرد شقایق ها را حتی پرپر کند گاهنوشته هایم ...